Nasasalamin ang Kalungkutan

Nasasalamin ang Kalungkutan
Mahal ko ang aking mga anak.
Pag-ibig ko,y walang hanggan.
Mga biyaya sa aki' y pinagkaloob.
Yaman ko' y hanggang langit iyong maaabot.
Matay ko mang pagmasdan
Kung gaano ako kamahal.
Hindi mapapantayan ang yaman sa lupa at karagatan.
Ibinigay ng lahat…Ngunit ako' y nasasaktan.
Sapagkat aking mga anak sa kanila' y parang walang kabuluhan.
Puso ko,y nagdurugo…Labis ang kadustaan.
Natatakot…Nangangamba… pagdarahop..
Anu’t nagkaganito?...Natutuyo?..nananamlay?
Pawang nararamdaman ay sadyang kalungkutan.
Mahal kong mga anak.
Dapat ako' y pagyamanin
At huwag ipagwalang bahala
Ang nangyayaring ito sa akin.
Lingapin nyo ako…At ako ay mahalin.
Pagkat mga ninuno n’yo ang nag aruga sa akin.
Lumipas man ang panahon
Ako’y inyong lisanin
At mauunawaan mo ako ay kasawili
Pagkat darating ang araw na ika’y kukutyain
Dahil sa kakaiba mong kulay, anyo at adhikain.
Maging sa pananaw may pagkakaiba man din…
Ako’y iyong maaalala…pagkat pagsibol mo ako ang kasama.
Sa akin ka nanahan..Kailangan bang ako’y iyong kalimutan?
Dito ka nagkaisip…namulat hanggang sa paglaki.
Bakit di mo maunawan ako’y iyong kakampi ?
Hanggang sa huli, pagtanggap ko sayo’y bukas palad…
pagkat ika’y aking anak.
Masakit ang aking dinaranas…
tila pagkalimut mo sa aki’y igagawad.
Marubdob kong dinadala..ang paghamak mo at pagtalikod.
Labis labis ang sakit..tila hanggang buto'y aabot.
Luha..Luha’y dumadaloy…sugat sa aki’y tumitimo,
hapdi,kirot ....tumatasak sa aking puso.
Kailan pahahalagahan ang yaman na biyaya?
At di pagiisipan na abusuhin ng balana.
Sana' y hindi pa huli at ako' y lilingapin.
Kalikasan ko'y magbibigay ng sigla't dangal sa akin.
Alam kong di pa huli, at inyong mapagtatagumpayan
Basta't magka-isa at wag ng ipagpaliban.
Dahil kung ako'y pangangalagaan.....
Ganda ko'y pakikinabangan..hindi lamang ngayon,bukas...
at sa darating pang mga araw.

HINDI KO AKALAIN

HINDI KO AKALAIN



Hindi ko akalain.
Sa buhay ng tao…..

May pagkakataon na mauunawaan mo.
Ang tunay na kulay at hiwaga ng buhay.

Tunay nga .. ako’y mangha!
Pagka’t aking nakilala.
Isang kaibigan na kamangha mangha.

Sa paglipas ng mga araw,buwan at taon.
Pagkakilala ko sa kanya’y mababaw ang aking tugon.
Hindi ko akalain.. Na kung bibigyan ng panahon.
Siya’y iyong kagigiliwan pagkat sa tuwing siya’y kausap mo..ibang iba sa nuon.

Sa unang tingin mo,oo ‘t mababaw na pagkakilala.
Hindi mo nanaisin na oras mo’y maaksaya.
Pero hindi pala dapat husgahan sa maikling panahon
nasa tingin mo’y di mo siya maunawaan.
tunay na Kaibigan pala’y iyong matatagpuan.

Ako’y nagilala..at hindi makapaniwala!
Sa muling pag uusap..siya’y tunay na kamangha-mangha.
Anu nga bang nagyari?..
Aking napagtanto..kamalian ko’y nais iwasto.

Pagkakaibiga’y yayabong…at patuloy na lalayog.
Kung bibigyan ng pagkakataon na ang bawat isa
Ay makilala ng lubos..Bigla kang magugulat…
Tuna’y na kaibigan na matagal munang hinahanap.

Kahit di mo siya nakikita o nakakasama
Basta’t kaisa kayo sa isipan at paniniwala..
Lagi mong kaagapay sa puso at diwa.

Iyong mapaglilimilimiin..na may katuwang ka
Sa twina nakaagapay at kasa-kasama.
Hindi kinakailangan siya’y kadaupan..
Pag siya’y kailangan agad matatagpuan.

Malayo pa ang aming lalakbayain,
Patuloy pa pagkakakilala’y palalalimin.



Mga araw ay lilipas, mga puno ay yayabong.
Marami pang mangyayari sa darating na panahon.
Tatatag, titibay, lahat mapagtatagumpayan…
Basta’t kayo ay laging magkaagapay.


At ito ang aking pangako sa aking kaibigan.
Dumating man ang oras at ako’y lumisan.
pagkakaibigan nami’y babaunin ko
Hangggang kamatayan.

KIROT SA DAMDAMIN

KIROT SA DAMDAMIN

Tunay nga at di maintindihan
Itong damdamin na minsa'y napapagal
Ano nga ba talaga ang dapat na maintindihan
Upang ang damdamin kong ito'y
Wag ng masaktan.

Kahit anung pigil ko pa
At sila'y iwasan na
Patuloy pa rin nasasaktan ang damdamin.

Lalu pa nga't kadalasa'y
Ayaw ko na silang makita
Iwaksi na sa puso
Kung anu mang sugat ang dinulot
Na nagbibigay hapdi
Sa damdamin na nakakipi
Ngunit nandyan pa rin
Sugat na idinulot
Kirot sa aking dibdib
Parang hindi naghihilom
Pag iwas ba ang sagot o pagtalikod?
Lumimot man ngayon
Walang maidudulot.

Kaya patuloy na lang
Na nananalangin sa Diyos
na may lalang na maghilom na
ang sakit na naidulot sa aking damdamin.

Kung hindi pa man ngayon
Maaring sa darating na panahon.
Kailangan lamang patatagin
kung anu man ang naidulot
HAPDI,SAKIT,KIROT...
Sa aking damdamin.

Ako'y nananalig
NA ito'y lilipas din
At makakayanan ko
Itong harapin.

Sa tulong ng maykapal
na lumikha sa akin.
NGAYON Isisigaw !
BUKAS Ihihiyaw!
SALAMAT at NATAPOS din..
ANG KIROT SA DAMDAMIN.